23 Nisan geçti,

93 yıl önce Atatürk Meclis’i açtı,
Şimdi birileri kapısına kilit vurmak için uğraşıyor.
Neyse…
Buruk kutlandı, 23 Nisan.
Her 23 Nisan’da temsili koltuğa oturan çocuk, koltuğun sahibinin yerine geçti,
Çocukca düşünceleriyle Gümüşhane’yi yönetti,
Emirler yağdırdı.
Kimi zaman güldürdü,
Kimi zaman düşündürdü,
Harşit’i İstedi örneğin..
Aslında her 23 Nisan günü bizim Gümüşhanelilerde temsili de olsa koltuklarını başkalarına devredemez mi?
Dernek başkanlığı koltuğuna, isteyen Gümüşhaneliyi oturtmak,
Federasyon başkanlığı koltuğuna hiç oturmayanı bulup getirmek,
Vakıf, dernek, kurum, muhalif, yöneten tıpkı 23 Nisan’larda buluşturmak gibi bir araya getirmek ne güzel olurdu.
Gümüşhane için temsili emirler yağdırmasını istemek,
Gümüşhane’de ki en köklü kavgaları bile bertaraf edebilirdi.
Önemlidir bu nedenle 23 Nisan.
O zaman herkesin içindeki yangın sönerdi,
Al sana federasyon başkanlığı koltuğu,
Al sana dernek başkanlığı koltuğu.

Gümüşhane’yi yeniden kurtarabilirdik örneğin.
Karşısında bizler,
‘Ne istersiniz şimdi’ diye sorabilirdik.
Onlar içindeki çocukca duyguları ortaya dökebilirdi.
Temsili Gümüşhaneli olurdu bir günlüğünede olsa,
Biz onları uzaktan seyrederdik, gülerek…