Şampiyonlar Ligi ön eleme mücadelesi,
Beşiktaş İngilizlerin isim yapmış kulübü Arsenal önünde.
Olimpiyat stadı tıklım tıklım olmasa da dolu.
Günler öncesinden bu maç için şu daraldığımız Türkiye gündeminde neler yazılmadı ki!
Televizyon başında, sokakta, yolda caddede tranvay da, otobüste maçın havasına girmiş Beşiktaş taraftarını gördüm.
Neyse kavurucu sıcak yok,
Hava iyi…
Zemin eh işte! idare eder.
De Bamba’nın santra vuruşu çektiği şut gol olsa İngilizler sudan çıkmış balığa dönecek ama kaleci harika çıkarıyor,
On Dakika sonra De Bamba’dan harika bir vuruş daha,
Kaleci gününde.
Sanki BJK’ı bekliyormuş.
Maçın genelinde iyi bir Beşiktaş, fakat kondisyonu zaman zaman düşen bir Beşiktaş.
Ne de olsa Arsenal.
Maç sonu Biliç’i dinliyorum,
Haklı şeyler söylüyor,
Haddi bilerek oynadık diyor.
İkinci yarıda Olcay’ın topu harika sağa çekişi, şutu
De Bamba’nın yine ilk yarıda kaçırdığı sağ direği yalayan plasesi,
Beşiktaş adına talihsizlikti.
Aslında ben bu maçı niye yazdım,
Anlatacağım.
Arsenal’i yenmek çok önemliymiş gibi biz bazen işi abartıyoruz.
İşte gördük! adam gibi mücadele ettiğimizde, hataları daha aza indirgediğimizde değil Arsenal dünyanın en baba takımı bile karşınızda duramaz
Sadece futbol değil, her mücadele için geçerlidir bu kural.
Beşiktaş’ı izlerken Dışişleri Bakanı Davutoğlu’nun Gümüşhane ziyaretini düşünüyorum.
Tıpkı Beşiktaş’ın Arsenal’i nasıl yeneceğim diye dudağını ısırdığı dakikalarda,
Onun sabahında Gümüşhane’de şatafat.
Sanki Gümüşhane bu tür şetleri daha önce hiç başarmamış gibi.
Sözde teşekkür ziyareti idi ama Başbakan Davutoğlu; Anadolu’yu geziye çıkmıştı
Teşekkür etiket oldu.
Gümüşhane Davutoğlu’nun şehre getirmekle çok büyük bir iş başarmadı
Yani,
Gücü bu işte olmalıydı, öyle de oldu
Başarabilir, muktedir
Böyle bir şehir var, Türkiye topraklarında dedirtecek bir duruş sergilemeliydi o oldu…
Fakat abartıldı.
Arsenal’i yenmek gibi örneğin,
Nasıl olacak, yapabilir miyim gibi?
Gördük işte oluyor, olacak.
Sen yeter ki ne istediğini nerede duracağını bil,
Sen, sen ol yeter ki…